اثر بخشی آموزش گروهی شیوه های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر ( فرزندان جانبازان )

هدف: فشارهای ناشی از جنگ می تواند شکل گیری و رشد هویت فرزندان جانبازان به ویژه دختران نوجوان را به مخاطره اندازد، لذا هدف از این پژوهش تعیین اثربخشی آموزش گروهی شیوه های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر (فرزندان جانبازان) با توجه به ویژگی های دموگرافیکی (پایه تحصیلی و میزان درآمد خانواده) می باشد.   مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع آزمایشی است. ابتدا در مرحله پیش آزمون پرسشنامه هویت شخصی و مشخصات دموگرافیک برروی 100 دختر نوجوان فرزند جانباز اجرا شد. از بین افرادی که بالاترین نمره را در این آزمون کسب کرده بودند، به صورت تصادفی منظم 15 نفر به عنوان گروه آزمایش و 15 نفر به عنوان گروه کنترل انتخاب شدند. سپس برنامه آموزش گروهی شیوه های حل مساله برای گروه آزمایش به تعداد 10 جلسه 1.5 ساعته اجرا شد. تعداد گروه آزمایش به 11 نفر تقلیل یافت و در نهایت 22 نفر مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند. پس از پایان جلسات آموزش، پرسشنامه هویت شخصی و مشخصات دموگرافیک در مرحله پس آزمون برای هر دو گروه آزمایش و کنترل اجرا شد و نتایج این دو مرحله با هم مقایسه شده و تجزیه و تحلیل شدند.   یافته ها: برای تجزیه و تحلیل داده ها از کواریانس استفاده شد. نتایج تحلیل نشان داد که بین گروه آزمایش و گروه کنترل در رابطه با تأثیر آموزش حل مسأله بر بحران هویت تفاوت معنی دار وجود دارد (0.0001> p ). اما اثربخشی آموزش با توجه به تأثیر ویژگی های دموگرافیک معنادار نمی باشد.   بحث و نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش گروهی شیوه های حل مساله بر کاهش بحران هویت نوجوانان دختر (فرزندان جانبازان) موثربوده است و آموزش به یک میزان (بدون دخالت ویژگیهای دموگرافیکی پایه تحصیلی و میزان درآمد) بر افراد تأثیرداشته است.